UPDATE tot 30 augustus 2019

We zijn inmiddels de Pyreneeën over en laten Frankrijk achter ons waar we een aantal maanden hebben doorgebracht.We hebben een geweldige goede herinnering aan dit land.We weten niet of het door het fietsen kwam maar het zorgt er wel voor dat je snel contact maakt en de Fransen waren ook nieuwsgierig wat die twee bulldozers vol bepakking in godsnaam aan het uitspoken waren.We hadden regelmatig een praatje,een en al vriendelijkheid en we zijn verliefd op de Camping minicipal, de gemeente camping. Altijd vriendelijk, gemoedelijk en geen poespas. Elke camping tot 3 sterren was vaak top. Het liefst hadden we 1 of 2 , lekker straight zonder poespas. De derde ster betekende vaak een zwembad erbij en dat was ook heerlijk na een fietsdag.Vanaf 4 sterren wordt het voor ons fietsers te luxe en duur.Vaak van alles voorzien,mensen in hun badjassen naar de douche,de beautycase (zag het resultaat ervan nooit verschijnen 😂)en alles super clean.Heerlijk ieder zijn wils maar als fietsers waren we een attractie en vreemde eenden in de bijt.Het is toch grappig eigenlijk hoe we ons als mensen weer in aparte soorten en categorieën onderscheiden.Fietsers zijn ook zo een apart onderscheidende soort,en waarom dan?
Ze komen altijd bezweet aan en je kan aan ze ruiken hoelang ze onderweg zijn.Kleine tentjes en binnen no time hangt er een waslijntje met natte uitgewrongen fietsbroekken.Ze eten alles wat er voor hun neus komt.


Hoe ziet onze gemiddelde dag eruit?

We hebben inmiddels een stuk of 70 campings gehad.Nu we het zo noteren zijn het er eigenlijk best veel maar we hebben er niet zoveel erg in.Het is meer een leuk moment aan het eind van de dag om te zien waar we nu weer terecht komen.We beginnen altijd met een stevig ontbijt met cornflakes brood en fruit.We koken op onze benzinebrander bijna anderhalve liter water;voor een kop thee in de ochtend en meteen koffie erna want zonder kan San niet starten.De rest gaat mee in een thermosfles voor onderweg.Dat vinden we heerlijk want bij vertrek eerst een bakker zoeken voor brood en wat zoets voor bij de koffie onderweg.Lijkt wel jaren 50 ,alles mee.Maar wij vinden het leuk zelf een plek in de natuur of bij een kerk(staat vaak een bankje om te zitten,is vaak water en meestal naast de begraafplaats dus erg vredig😉) te zoeken om bakkie te doen.En vooral om ons eigen moment te kunnen kiezen zodat je kan stoppen als je lichaam dat aangeeft.Als we onderweg een supermarkt tegen komen slaan we meteen in voor de avond en volgende dag.Trap er nooit in dat je denkt er komt er nog wel eentje een stukje verder want dan zit je 'avonds zonder en met een lege maag Uit eten doen we af en toe maar vaak zit je dan ook aan een plate service in kleine dorpen en dat is niet wat we zoeken.Dus bepalen we het liefst zelf en je kan uitstekend koken op de brander.En we houden ons budget in de gaten en op deze manier kunnen we wel even voort en is het ook leuk om af te wisselen en te kiezen zoals wij het willen.

Standaard hebben we voor 2 dagen avondeten mee als een soort noodrantsoen.Want zonder eten zitten na een lange dag fietsen is funest voor je lichaam en voor je humeur.We hebben 2 zakken gedroogd "bergbeklimmers " voedsel.En 2 blikjes sardines,toast ,couscous met kleine blikjes doperwt en wortel.Altijd en standaard mee en ook al moeten gebruiken omdat de streek te verlaten was.

We genieten allebei heel erg van het fietsen en het je langzaam verplaatsen door je omgeving maar toch voldoende snel om per dag 50 tot 100 km te kunnen overbruggen.De afstand wordt bepaald die je behaald door het landschap dat je doorkruist.Je laat het gewoon over je heen komen want tijd en ergens aankomen is geheel zonder dwang omdat er geen tijdslimiet is,geen afspraak, geen deadline die is gesteld.

We volgen vaak bestaande lange afstandroutes .Zijn meestal de mooiste wegen en we hebben wekenlang gereden zonder ook maar een snelweg te zien.Nu in Spanje zijn we zelf aan het puzzelen want er zijn niet zoveel routes buiten de pelgrimstochten maar die zijn voor wandelaars.

DE Pyreneeën waren geweldig en wat een mooie tocht en fine KLIM.Het is echt best te doen en de Alpen zijn toch nog wel een catgorie zwaarder.Het is mooi om van de pass van 1620 meter hoogte geleidelijk in Spanje af te dalen.Het is echt een natuurlijke grens en je moet even acclimatiseren. De eerste noodzakelijke actie gaf meteen een grappig verschil:de urinoirs hangen veel lager!De Spanjaarden zijn veel luidruchtiger,tussen 13.00 en 16.00 uur ligt alles stil en zie je mensen overal uitgebreid lunchen met familie en vrienden.Kinderen zijn gewoon tot 23.00 op en aanwezig.In het Frans konden we aardig uit de voeten maar in Spaans kan ik alleen vloeken ,wat ze hier veel en luidruchtig doen,maar lijkt ons niet de beste manier om contact te maken.We gaan het wel beetje bij beetje leren.Op weg naar Santiago de Compostella met uitstapjes van routes naar Rioja en hopelijk Baskenland en als laatste Galicia.