Uit de tent gelokt

Vanuit Porto zijn we naar..... Amsterdam gevlogen.Een bliksembezoek van een kleine week ivm de 87e verjaardag van de moeder van Sandra. Zij wist van niets en ze is heeft de enorme schok van het verrassingseffect  gelukkig in goed gezondheid doorstaan en we kijken allen uit naar in ieder geval volgend weerzien op haar 88e.Terug in Porto onze fietsen en bagage opgepikt bij Rafael en weer op pad.

Maar onze manier van reizen is op een keerpunt gekomen.Het wordt vroeger donker,de nachten kouder,campings sluiten hun poorten en de tent is bij het ontwaken doorweekt van de ochtenddauw.(En je slaapzak,kleding,tassen etc.)Na 5 maanden in de tent hebben we letterlijk en figuurlijk afscheid moeten nemen.Letterlijk omdat de tentstokken ondanks de vele reparaties niet meer in staat waren het tentzeil in een normale vorm te krijgen en het meer en meer het uiterlijk kreeg van een grote vuilniszak met een rits erin.Daarbij  begon met  harde regen het doek op diverse plekken te lekken en dat is vervelend als je midden in de nacht in je slaapzak ligt te dromen ;over een idyllische waterval in een door palmen en zon overgoten maagdelijk tropisch paradijs om langzaam ontwakend te moeten constateren dat het een donkere camping betreft en het watergekletter in je tent plaatsvind.

We hebben inmiddels wel een nieuwe achterop de fiets. Geheel ongebruikt en in de nog originele verpakking van verzending. Hij(of Zij,daar zijn we nog niet achter) maakt  ook nog geen deel uit van ons gezelschap ,hoort er nog niet bij.En zal zijn/haar plaats nog moeten verwerven en bewijzen dat Hij/Zij dezelfde ongekende kwaliteiten heeft als onze oude vertrouwde Eureka 3 QR tent.Zij was werkelijk een schatje en een pareltje om te zien ,fier en bescheiden te gelijk.Opgaand in haar omgeving als een kameleon.Altijd bereid  op te staan op welke plek dan ook en ons toe te laten in haar vertrouwde en geborgen binnenplaats.Het afscheid ging dan ook na vele fietsvakanties en deze reis,gepaard met weemoedige gevoelens, een snik en een traan.De ceremonie vond plaats op de laatste camping bij Porto.                                                                                                    Op het afvaldepot, voor de grijze afvalcontainer voor restvuil, met op de achtergrond de glas- en plasticbakken als stille getuigen...

We reizen nu van hostel,campinghutje, jeugdherberg naar Private Room.Dat laatste roept een spannende  verwachtingsvolle sensatie op.Helaas en teleurstellend staat het woord Private slechts voor twee eenpersoonsbedden in een privé af te sluiten ruimte.Als er een tweepersoonsbed staat kan de verwachting en spanning nog enigzins opgevoerd worden naar een hoger niveau.De praktijk wijst echter uit dat de hele dag fietsen,klimmen en stevig op de pendelen ook dat laatste greintje hoop doet vervagen.....

We vervolgens onze weg via Lissabon,waar we bijna zijn aangekomen,naar de Algarve.We fietsen langs de portugese kust en die is adembenemend.Prachtige idilische dorpjes met stranden in beschutte baaien.Enorme golven die er voor zorgen dat overal de surfers als zeerobben in de zee drijven wachtend op die éne ultieme wave.Mooie huizen aan de buitenkant geheel betegeld met of zonder een motief of gebouwd onder moderne architectuur.Met  als contrast daarnaast een oud bouwval waarvan je je af vraagt hoe het in godsnaam mogelijk is dat het nog bewoners herbergt.Lange uitgerekte bossen langs de kust.Soms in tact maar vaak regelmatig totaal verbrand met al wat rest verschroeide stammen die als dode masten het landschap  een spookachtig aanzien verschaffen.Onlosmakelijk aan Portugal verbonden zijn de Ecalyptusbomen die door hun heerlijke geur die ze verspreiden ook tegen de wind infietsen tot een feest maken.

De huidige eindbestemming is de omgeving van Lagos maar dat kan nog wijzigen,het hangt van de woonruimte af die we er kunnen vinden.In ieder geval een plaats redelijk bereikbaar vanaf de luchthaven Faro.We willen daar namelijk voor een langere periode blijven om alle indrukken te verwerken van dan het afgelopen half jaar en de winter deels te overbruggen.En ons te beramen over het vervolg van de reis.